ขอล่ะคุณวิญญาณร้าย หยุดเข้าใกล้เพื่อนชายของผมสักที!

"นี่ๆ เคยได้ยินเรื่องนี้กันรึยัง..."

นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของนักเล่าเรื่องประจำห้องเรียน พวกเขามักมีเรื่องราวหลากหลายอารมณ์ หลากหลายบุคคล และหลากหลายสถานที่มาเล่าให้ฟังเสมอ ทั้งเรื่องราวความรักหวานอมเปรี้ยวของนักเรียนข้างห้อง เรื่องเล่าของคนที่ต้องกินอาหารสุนัขเพราะเชื่อในตัวของเพื่อนสนิท หรือเรื่องของอาจารย์ประจำชั้นที่ชอบแซงคิวทานอาหารกลางวัน

แต่เรื่องราวพวกนั้นเป็นเพียงเรื่องเล่าที่ลอยผ่านหูไปเท่านั้น เพราะสิ่งที่ผมจะเปิดหูตั้งใจรับฟัง มันคือเรื่องเล่าลี้ลับสยองขวัญต่างหาก

เรื่องราวปริศนาที่ทั้งชวนขนหัวลุกขวัญผวา เก็บซ่อนความน่าหวาดหวั่นในทุกประโยคของเรื่องราว แต่สุดท้ายก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันน่าค้นหาและชวนให้ติดตามมากขนาดไหน

แม้ว่าพวกเขาจะทิ้งคำพูดราวกับสั่งเตือน ว่าไม่ให้ลบหลู่กับเรื่องราวเหล่านั้นก็ตาม

แต่ถ้าไม่ได้เห็นกับตาของตัวเอง ได้สูดดมด้วยรูจมูก หรือสัมผัสด้วยสองมือคู่นี้ ความตื่นเต้นที่ปะปนหลังจากรับฟังเรื่องราวเหล่านั้นจบมันก็ค้างคาไปจนกว่าดวงตาของผมมันจะปิดลงน่ะสิ

พอคิดถึงเรื่องเล่าพวกนั้นแล้ว..

"อา..ชักกระหายเรื่องราวต่อไปซะแล้วสิ"